Een opmerkelijk advies van journalist Peter Jacobs aan 40+ homo’s: In plaats van het boek 40+ Homo’s te lezen schrijft hij in de Belgische krant De Standaard van 12 januari 2017 dat midlife homo’s beter voorbeeld nemen aan Antonio Varecchia, een gespierd 40+ model uit New York. In het artikel met de titel Dagcrème, proteïneshakes en Grindr veegt Jacobs, zelf een homo van middelbare leeftijd, de vloer aan met het boek van Philip Meelhuysen. Hieronder vind je de open brief van Philip Meelhuysen aan Peter Jacobs.

Open brief van Philip Meelhuysen aan Peter Jacobs

Beste Peter, mijn boek 40+ Homo’s is goed ontvangen en de feedback is overwegend positief. Familie, vrienden en kennissen zul je denken. Toch krijg ik heel wat complimenten van onbekenden: Eindelijk een Nederlandstalig boek over veertigplushomo’s en de dingen die hen bezighoudt. Natuurlijk verwachtte ik kritiek en kreeg die ook. Zo werden door onder andere zizo.be kritische noten gekraakt over de onderwerpkeuzen, de niet goed leesbare grafieken en over het beperkte aantal mannen dat de enquête invulde. Honderdtwintig is statistisch inderdaad aan de magere kant. Ik weet dat 40+ Homo’s geen wetenschappelijke dissertatie of een literaire roman is. Dat is ook nooit mijn intentie geweest. De inspiratie voor mijn boek was een artikel van Haroon Ali uit 2015 in L’Homo. Hoewel Ali over een lastig onderwerp schrijft, namelijk homo’s en racisme, is het een vlot, luchtig, grappig, zelf-reflectief en open stuk. Het is herkenbaar voor diegenen die het betreft. Zo wilde ik mijn boek ook schrijven. Ik vind dat het gelukt is. Jij blijkbaar niet. 

Jacobs: ‘herkenning in het boek 40+ Homo’s is halfslachtig en zo banaal’

Je merkt op dat de vragen in 40+ Homo’s niet wetenschappelijk onderbouwd zijn en dat sommige geïnterviewden zelfs anoniem zijn gebleven. Dat vind je onverteerbaar. In plaats van te lezen over thema’s die jij wel belangrijk vindt (zoals homo-activisme, politieke voorkeuren en ervaringen met het homohuwelijk) gaat 40+ Homo’s volgens jou alleen over the unbearable lightness of being van een geprivilegieerde Nederlandse veertigplushomo uit Amsterdam en staat bol van ditjes en datjes en andere veilige thema’s als homolabels, relaties, uitgaan en sporten, waar zwaarwichtig over gedaan wordt. Je schrijft dat je na het lezen niets wijzer bent geworden. Jouw herkenning in mijn boek is halfslachtig en zo banaal. Je lijkt woorden tekort te komen hoe ongelofelijk slecht je mijn boek vindt. Het lege hoesje van een album van Baccara (dat jij destijds nota bene zelf illegaal gekopieerd hebt!) vat volgens jou gay midlife beter samen dan mijn arbitraire boek. Jij kan het immers weten omdat je – naar eigen zeggen – je midlifecrisis wel goed verteerd hebt. Voor jou was midlife een niemendalletje. 

Jacobs’ advies aan midlife homo’s: neem voorbeeld aan een gespierd 40+ topmodel

In plaats van 40+ Homo’s te lezen, schrijf je dat wij, midlife homo’s, ons zouden moeten spiegelen aan Anthony Varecchia, een veertigplushomo die je op Instagram vond en waar je jezelf klaarblijkelijk wel in herkent. Varecchia is een bijzonder fotogeniek, sexy, gespierd, met wasbordje, kleurrijk, extravert 50+ model én homo uit New York met grijs haar en dito baard. Een echte hunk. Op Instagram labelt hij zichzelf als silver fox. En met succes, getuige het enorme aantal volgers. In tegenstelling tot de mannen die in 40+ Homo’s beschreven staan, is Varecchia volgens jou de ideale veertigplushomo. Als goede bekende van Varecchia, weet je te vertellen dat deze silver daddy zijn midlifecrisis preventief te lijf is gegaan met moisturiser en een heleboel uren sportschool. 

‘Homo’s die een normaal leven buiten de spotlights leiden zijn saai’. De pot verwijt de ketel…

Je vindt dus dat Varecchia het voorbeeld voor ons veertigplus homo’s is. Maar waarom wordt niet duidelijk. Doel je op zijn stoere modellengezicht, op zijn perfecte torso of op zijn wasbordje? Zonder twijfel is hij een man met een fantastisch lichaam, maar je legt de lat wel erg hoog. Bovendien vereenzelvig jij jezelf met deze muscle daddy alsof hij jouw brother in arms is. Onterecht, want Varecchio is een man waar jij in geen velde of wegen op lijkt. Mocht je willen. Je hebt bewondering voor de manier waarop deze 50+ homo  in de spotlights staat. Ik ben het met je eens, maar jij diskwalificeert de grootste groep homo’s die een leven normaal, of jij noemt het een saai leven, buiten de spotlights leiden. Aan dit type mannen stoor jij je zelfs. Waarom toch? Omdat ze niet gestreden zouden hebben voor homorechten en homo-emancipatie? Hoe weet jij dat nou? Tussen de regels door lijk je te suggereren dat jij dat allemaal wel gedaan hebt. Maar wat krijgen we niet te lezen. Het enige dat je meldt is dat jij nog getrouwd bent op je eenenvijftigste. Is dat jouw wapenfeit van het op de barricade springen voor homo-emancipatie. Nou, nou.

Naast boekrecensent bij De Standaard, ben je zelf schrijver met titels als Een tijdreis door België, Logeren bij Belgen, Langzaam door Frankrijk en Avonturen van een Thuiskok. Stuk voor stuk hele normale, ietwat saaie thema’s. Zegt dit iets over de mens Peter Jacobs? Ik denk het wel. Je kiest steeds voor de veilige weg en bent zeker geen man die zich echt bloot geeft, zoals Varecchia. Je bent ook geen barricadehomo die in de spotlights staat en strijdt voor homorechten. Hoogstwaarschijnlijk ben jij een hele gewone, normale, burgerlijke, getrouwde, ietwat saaie redacteur, schrijver en vijftigplushomo. En je bent zuur omdat jij er graag uit had willen zien als Varecchia of een boek had willen schrijven over minder veilige onderwerpen dan geschiedenis, reizen in West-Europa en thuis koken. Een gevalletje de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet… saai is.

Oproep aan Peter Jacobs: schrijf ook een boek over gay midlife 

Het moet gezegd:  Ik vind het lastig om met deze emmers vol kritiek om te gaan. Daar ben ik eerlijk in. Ongetwijfeld kan Varecchia dat veel beter. En jij? Ik betwijfel het. Jij mag mijn boek afdoen als een hoop gezeur omdat jij jouw midlife samenvat in dat lege CD hoesje. Maar het zou jou sieren als jij alle vuurkracht die je in de kritiek op mijn boek hebt gestoken, in een eigen boek over gay midlife zou stoppen. Dan zou er ten minste weer een nieuwe titel over veertigplushomo’s op de markt verschijnen. En dat is nodig. Want over het leven van midlifehomo’s mag veel meer geschreven worden. Over alledaagse kleine en grotere ongemakken die homo’s boven de veertig jaar parten spelen: kortom de thema’s uit mijn boek 40+ Homo’s. Maar je kan ook schrijven over gewichtige zaken, de onderwerpen van gay midlife die jij zo belangrijk vindt. Dan kun over jouw echte avonturen uitweiden en heb eindelijk een titel over minder veilig thema op je naam staan. Wie weet volgen de spotlights dan eveneens.

Een laatste punt. Je concludeert dat jij het boek 40+ Homo’s misschien maar moet teruggeven aan je collega’s. Misschien? Waarom heb je dat niet gedaan? Je twijfelt blijkbaar. Bestaat jouw gay midlife toch nog uit meer dan Baccara? Journalist Peter Jacobs, het is jammer dat jouw artikel na een tirade van twee pagina’s zo als een nachtkaars uit gaat. Varrechia zou zich doodschamen.

Groet,

Philip Meelhuysen