Is midlife anders voor homo’s?

midlife is anders voor homo's

In welke mate zijn de midlife-jaren voor homo’s anders dan voor heteromannen?

Het voorbeeld van heteromannen kent iedereen wel. Het is de man ergens in de veertig die het allemaal heeft: Een huis, bijna vijftien jaar getrouwd met een fijne vrouw, een paar lieve kinderen, gezellige buren, een goede baan en een mooie leasebak. Maar een gevoel van onbehagen bekruipt hem. Zijn dromen van vroeger heeft hij niet waargemaakt en maakt de balans op van wat hij wel bereikt heeft. Hij zit muurvast aan zijn hypotheek, werk, gezin en vrouw met wie hij nog nauwelijks seks heeft. Zij wordt ouder en hij vindt haar niet meer aantrekkelijk. Daarnaast realiseert hij zich ook dat hij nooit die succesvolle ondernemer zal worden. Bovendien vindt hij zichzelf dik en onaantrekkelijk geworden en voelt zich falen als echtgenoot, vader en man. Hij voelt zich een buitenstaander in zijn eigen leven, trekt zich terug en denkt na hoe het zover gekomen is. Het moet allemaal anders. Hij wil zich weer vrij, sterk en mannelijk voelen. Jong! Opeens valt het kwartje. Het komt door zijn vrouw dat hij zich oud, gevangen, zwak en als een gecastreerde man voelt. Hij blijft steeds vaker laat op kantoor, gaat fanatiek sporten, flirt met een tien jaar jongere collega die toehapt en dus begint hij een affaire. Uiteindelijk dumpt hij zijn vrouw.

Dit is het verhaal van mijn ex-zwager. Wat mij betreft een typisch voorbeeld van een heteroman in een midlifecrisis. Het enige wat hij niet heeft gedaan is zijn baan opzeggen en een rode sportauto kopen, want dat schijnt er ook bij te horen. De media staan vol met dit soort verhalen of mannen en midlife. Er zullen best wel veel heteromannen en ook vrouwen zijn die dit herkennen.

Voor homo’s lijkt het dit midlife-verhaal minder of helemaal niet relevant te zijn. Om te beginnen hebben homo’s meestal geen kinderen, zijn ze niet zo vaak getrouwd en ook vaker single. Als dit geen typisch voorbeeld is  homomannen in de midlifefase, wat is dat dan wel? Wat is een typisch verhaal van een homo met een midlifecrisis?

MIDDELBARE LEEFTIJD IS WANNEER JE DE TOP VAN DE LADDER BEREIKT MAAR ER ACHTER KOMT DAT HIJ TEGEN DE VERKEERDE MUUR STAAT

Je bent tweeënveertig, single en je woont in een appartement in Amsterdam en hebt een goede baan. Door jaren hard te werken zit je op een mooie positie. Lichamelijk ben je goed in vorm want je sport zeer regelmatig. Je hebt veel vrienden en gaat wekelijks uit in bars, clubs en mist geen danceparty. Daar, op de sportschool of op Grindr pik je mannen op voor seksdates. Je hebt veel seks. One-night-stands. ’s-Avonds na het werk, in de sauna van de sportschool, in het weekend of op vakantie. Zo vaak mogelijk ga je op vakantie. Voor een paar weken of gewoon een weekendje weg. Het leven is goed zo, toch?

Dan begint er steeds iets aan je te knagen. Het gevoel gaat niet weg en wordt sterker. Opeens voelt het alsof je leven aan je voorbij gevlogen is. Maar wat is er dan gebeurd? Want je leeft nu waar je als tiener van droomde: vrienden, carrière, vrijheid en blijheid. Toch voel het als of dat niet meer goed bij je past.

Terwijl je met je vrienden aan het feesten bent, voelt je je steeds ouder worden in de gay bars en clubs. Zonder een pilletje je wordt je daar niet meer enthousiast. Want je hebt alle danceparty’s al gezien. Je ziet er meer en meer tegen op. Het kost je dan ook veel moeite om er goed uit te blijven zien. Je overweegt botox en liposuctie. Om aantrekkelijk te blijven bedenk je dat je gespierder moet worden. Dus ga je extra zwaar trainen, begint het volgende spier-opbouwende dieet en spuit anabolen. Nu voel je je weer jong, sterk en aantrekkelijk.

Behalve dat je ouder geworden bent, is de afgelopen vijftien jaar niet veel veranderd. Maar in plaats van er tevreden mee te zijn, voelt je leven steeds meer aan als een sleur aan. De gedachte van vijftien jaar nog meer van hetzelfde gaat je tegen staan. Je wilt wat anders, maar wat dan?

Het verhaal hierboven is mijn verhaal en zo begon mijn midlifecrisis. Ik had wel eens over midlife gelezen, maar ik vond dat het op mij helemaal niet van toepassing was. Als ik al een mening had over midlife, dan vond ik dat iets voor heteromannen en geheel niet op mij van toepassing. Dat veranderde toen ik het Boek voor Mannen van Eelco Smit las.

Hij legt daarin uit waarom het belangrijk is dat mannen een doel in hun leven hebben. Smit beschrijft eveneens de fasen van een mannenleven. Voor de eerste keer las ik over allerlei midlife-problemen en uitdagingen. ‘Middelbare leeftijd is wanneer je de top van de ladder bereikt maar er achter komt dat hij tegen de verkeerde muur staat.’ Zo’n twintig tot vijfentwintig procent van de mensen tussen de veertig en zestig jaar ervaren een crisis, in meer of mindere mate. De midlife-man blijkt vooral bang te zijn voor fysieke veroudering en voor allerlei ziekten die veertig-plus mannen beginnen te krijgen. Op allerlei manieren proberen ze de veroudering tegen te gaan. Sommigen willen hun jeugd opnieuw te beleven en geven veel geld uit aan iets waarvan ze als jongeman droomde. Anderen gaan fanatiek sporten, de grijze haren verven of kleren aantrekken die een tiener goed staan. Maar als de veroudering niet stopt – en dat doet die nooit –  wordt de midlife-man boos en rebels. Regelmatig vlucht hij dan in drank, drugs of seks. Daarna komt soms een depressie. Uiteindelijk wordt alles rustiger en komt de acceptatie.

Sommige van bovenstaande midlife-symptomen en veranderingen herkende ik: Een leesbril, hardnekkige vet op mijn buik en katers die (ondanks het matigen van alcohol en zeker drugs) steeds zwaarder leken te worden. In veel andere symptomen herkende ik me niet. Ik voelde me bijvoorbeeld niet gevangen in mijn relatie, want is was single. Mijn lichaam werd weliswaar ouder, maar was fit en aan seks kwam ik echt helemaal niets tekort. Ik had geen verlangen om mijn jeugd opnieuw te willen beleven. Ook had ik geen drang om opeens veel uit te gaan of om te vluchten in drank en drugs. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden.

Mijn midlife-verhaal leek helemaal niet op die van een heteroman van dezelfde leeftijd. Mijn verhaal is dan ook van een homo met midlife-problemen. Ik vroeg me af of ik de enige was die dit meemaakte.

Ik ging uit op onderzoek en had veel vragen: Welke problemen komen veel homo’s tegen in midlife? Zijn er verschillen tussen homo’s? De een is single, zoals ik destijds, terwijl de ander een vaste partner heeft. Ervaren homo’s van middelbare leeftijd in relaties ook problemen? Weer andere homo’s zijn laat uit de kast gekomen. Misschien zorgt dit juist weer voor andere uitdagingen. Bij de een zullen de midlife-jaren ongemerkt voorbij gaan, terwijl de ander er veel last van heeft. Waarom is dat zo?

OPEENS BEN JE VIJFENVEERTIG JAAR OUD EN IS HET FEEST VOORBIJ. DAARNA STAAT JE ALS HOMO IN JE MIDLIFE EEN HOOP ELLENDE TE WACHTEN

Veel over homomannen tussen de veertig en zestig jaar is er niet geschreven. Bovendien schrok ik van de inhoud daarvan: Het zijn weinig optimistische verhalen.

Een van de grote uitdagingen voor homo’s in hun midlife-fase is gay body culture. Het is lastig om ouder te worden of oud te zijn in deze lichaamscultuur, waarin jonge, fitte en getrainde lichamen bijzonder dominant aanwezig zijn. De Amerikaan Harold Kooden schrijft in zijn boek Golden Men dat ‘veel homo’s hun lichaam zien als hun beste asset op vrije markt van seks. Nu je ouder wordt raakt je lichaam in verval. Als gevolg daalt je marktwaarde.’ In 2013 schrijft Steven Petrow in de New York Times een artikel over oudere homomannen die onzichtbaar worden. In een bericht op CNN uit 2010 las ik dat oudere homo’s met een financiële achterstand te maken ten opzichte van hetero’s. Bijvoorbeeld kon je als homo geen aanspraak maken op het weduwenpensioen bij het overlijden van je vaste partner. Kooden beschrijft gay midlife als een leven waarin traditionele mijlpalen die overgang naar ouder worden markeren (zoals trouwen en kinderen krijgen) afwezig zijn. Hij wijst ook op de afwezigheid van  rolmodellen van midlife en oudere homoseksuele mannen, een generatie die grotendeels door aids werd weggevaagd.

Net als veel heteromannen van dezelfde leeftijd, proberen ook homo’s het verouderingsproces te stoppen door bijvoorbeeld nog fanatieker te gaan sporten, plastische chirurgie, veel uitgaan, drank en drugs. Volgens sommigen schijnen homo’s bij uitstek moeite te hebben met volwassen worden. Blogger Dalton Heinrich, zelf een jonge homo, vraagt af waarom bij uitstek homomannen met het Peter Pan-syndroom vervloekt zijn. Hij vindt dat veertig-plus homo’s de jongeren een goed voorbeeld moeten geven door niet uit te gaan en gezinnen te stichten.

Je komt uit de kast in de twintig, je begint met feesten en opeens ben je vijfenveertig jaar oud, en het feest lijkt voorbij te zijn. Opeens lijkt er voor homo’s in de jaren die je te wachten staan, jouw midlife-jaren, een hoop ellende te wachten. Maar zitten er dan ook positieve kanten zitten aan midlife voor homo’s. Welke zijn dat dan?

IK VIND DAT IK ZEKERDER BEN GEWORDEN, ZELFS IN DE ONZEKERE TIJD VAN MIJN MIDLIFE

Als je de veertig gepasseerd bent en al een flinke tijd geleefd hebt, krijg je om te beginnen een beter perspectief op het leven. Je kent jezelf door en door en als het goed is, zal je jezelf beter accepteren zoals je bent. Als je ouder wordt ben je vaak ook wat flexibeler in je opvattingen, minder oordelend en veroordelend. Je weet tegelijkertijd wat belangrijk is in je leven en laat je minder gek maken. Je hebt dus ervaring en wijsheid opgebouwd in je leven. Tenminste dat zeggen de geleerde heren.

Als je meer wilt lezen over homo’s en midlife raad ik je aan mijn Nederlandstalige boek 40+ Homo’s, Gay Midlife te lezen. Naast wat theorie, schrijf ik daarin over mijn ervaringen, maar ook over andere veertig-plus-homo’s. Speciaal voor het boek heb ik een aantal mannen geïnterviewd. Daarnaast heb ik de antwoorden van een grote groep homo’s van middelbare leeftijd in het boek verwerkt.

In 40+ Homo’s ga ik dieper in op de midlife-uitdagingen voor homo’s aan de hand van onderwerpen zoals het lichaam, media, stereotypes, uitgaan, singles, relaties, online-dating, seks en rolmodellen.

Een paar van de hoofdstukken:

  • Is midlife anders voor homo’s?
  • Daddy’s en andere homolabels
  • Veertigplus homo’s en de gay body culture
  • Peter Pan en de 40+ partyboys
  • Veertigplus en nog steeds single
  • In vaste open relaties
  • Veertigplus homo’s en seks
  • Afwezige rolmodellen

40+ Homo’s. Gay Midlife is verkrijgbaar in de meeste boekhandels in Nederland en België, zowel offline als online. De paperbackversie kost in Nederland €17.99, onder andere bij bol.com. In de online boekhandels is eveneens een E-book beschikbaar.

Philip Meelhuysen

Ter afsluiting van mijn blog voor deze week geef ik een antwoord op mijn vraag in de titel: Is midlife anders voor homo’s (dan voor hetero’s)? Ik kom tot de conclusie dat er in je midlife veel dezelfde dingen mee kan maken als heteromannen en ook vrouwen, maar dat je als ouder wordende homo nogal wat extra uitdagingen hebt. Maar ik ben ook benieuwd wat jij vindt. Dus like en volg mijn blog. Laat vooral van je horen door een reactie te plaatsen. Je kunt ook de anonieme online enquête over homo’s en midlife in te vullen (in ongeveer 10 minuten).

12 Comments

  1. Ach ja, zelfs in de ouderen sous wordt je hard beoordeeld, veroordeeld, afgewezen, bekeken en afgekeurd. Meeste homo,s hebben geen tijd voor echte menselijke contact. Ik moeten wil waken en bewaken dat ik uit de hoek blijft van voorgenoemde gedragingen. Groet robert

    • Hey Robert, dank je wel voor je bericht. Het is naar om zoveel negativiteit mee te maken. Mensen kunnen erg hard tegen elkaar zijn. Toch blijft echt menselijk contact erg belangrijk. Succes!

  2. Geweldig om je blog te lezen, benieuwd naar wat er gaat volgen aan reacties en/of inzichten. Ben single homo van mid veertig, ‘heb’ fijne gezonde jonge kinderen samen met twee vrouwen, zelf ook gezond, werk als zelfstandige en vraag me echt al tijden af of dit het nu is. Word er onrustig van, ontevreden, ongeduldig in vriendschappen en daarnaast vaak ook lethargisch. Het doel wat mannen volgens sommigen moeten hebben en wat ik zolang ik me kan herinneren ook had, ontbreekt nu voor het eerst, maar allerlei dromen blijven er volop. “This too shall pass” natuurlijk maar wat inzicht zou fijn zijn

    • Hey Jim. Dank je voor je reactie en je compliment over mijn blog. Wat je beschrijft aan gevoelens die je als midden veertiger opeens hebt komen bekend voor. Gelukkig weet ik ook dat deze fase van ‘lost in the woods’ weer voorbij gaat. Wat ik jou kan aanbevelen is deze periode op z’n charme te waarderen. Inmiddels kan ik redelijk goed omgaan met de onduidelijkheid. Tegelijkertijd besteed ik veel tijd aan nadenken over wat ik voor mezelf belangrijk vind. Bijvoorbeeld over het onderwerp homo’s en midlife schrijven. Dit blog is daar een voorbeeld van. Binnenkort zal ik weer een post doen. Succes!

  3. Dit blog ontdekt en heel herkenbaar. Ben 40. In het buitenland opgegroeid, alles op seksueel gebied uitgesteld tot ik 20 was en in Amsterdam woonde. Complexen over oud worden heb ik niet meer. Ik werd al kaal op mijn 21ste en dat zul je weten in de upmarket Amsterdamse gayscene. Grote crisis maar was ook snel op die scene uitgekeken. Voor mij geen liposuctie of wat dan ook, ik kan met mezelf leven. Nooit echt een relatie gehad. Wie weet. Maar was liever hetero geweest.

    • Dank je Niels. Het is goed om te lezen dat je in balans bent met jezelf. Toch vind ik het jammer om te lezen dat je liever hetero zou zijn geweest. Ik begrijp je op een bepaalde manier wel, want de kans is groot dat onze levens er dan volledig anders zouden hebben uitgezien – vrouw en kinderen bijvoorbeeld. Maar toch zou ik voor geen goud willen ruilen. Ik ben erg blij dat ik homo ben. Dat ik de schoonheid en geilheid van mannen voel in mijn hele lijf. En wat betreft kaal worden kan ik alleen maar schrijven dat er genoeg mannen zijn die kaal of kaal geschoren juist erg sexy vinden. Onder andere ikzelf. Gisteren kwam ik toevallig een oude bekende tegen. Jaren niet gezien Ik heb hem nooit sexy of aantrekkelijk gevonden. Maar deze keer zag hij er anders uit: Hij had zijn haren afgeschoren. En bam! Wat een sexy gast is hij geworden… Wie weet kom je een leuke man tegen om een relatie mee te hebben.

  4. Goed om je blog te lezen. Ik ben zelf homo van mid veertig in Amsterdam en vind het moeilijk om een partner te vinden. Je schrijft dat je op aanraden van je psycholoog je datingtactieken hebt veranderd. Ik ben benieuwd naar wat je hebt aangepast?

  5. Hey Sjoerd, dank je voor je bericht. Een partner vinden is inderdaad best wel moeilijk. Voor homo’s (maar ook vrouwen) en al helemaal als je wat ouder begint te worden. In mijn geval kwam het er op neer dat ik voortdurend op zoek was naar seks. Op GayRomeo, Grindr, Bullchat, maar ook tijdens het uitgaan op party’s bijvoorbeeld. Via seksdates hoopte ik een leuke vent tegen te komen waarbij de vonk zou overspringen. In de praktijk had ik met name seksdates. Ik heb met mijn psycholoog hier best wel veel over gesproken. Ik dacht met mijn lul, niet met mijn hart en hoofd. Ik wilde een bepaald type jonge of man scoren. Dus waren voor mij met name de fysieke kenmerken doorslaggevend. Op mijn eigen online profielen had ik met name foto’s van mijn torso. De analyse van de psycholoog: Als je naar seks zoekt, krijg je seks en meestal geen liefde. Dat is wat veel homo’s doen. Eerst seks, en dan hopen dat je bij elkaar past en ook nog allebei een relatie wilt. Een alternatief is proberen mannen te daten op een ouderwetse manier. Niet meteen seks, eerst een koffie, borrel of wat dan ook. Elkaar leren kennen. En dan seks. Mijn online profielen heb ik een paar maanden offline gehaald. Toen ik weer online ging heb ik de blootfoto’s weggehaald en een paar leuke foto’s van mezelf met kleren er op gezet. Daarnaast een tekst met wat ik zoek en leuk vind in een man (zonder dat ik desperaat overkwam). Ik had best wel veel mannen die op eens wel in mij geinteresseerd waren. Een daarvan is mijn huidige vriend.

  6. Lees ook eens mijn bericht over singles: https://homidlife.com/homo-40-en-nog-steeds-single-midlife-gay-eenzaamheid/. Momenteel ben ik een boek aan het schrijven over 40+ homo’s. Zodra die klaar is komen er weer nieuwe berichten op dit blog. Ik denk er over om een stuk te schrijven over datingtactieken voor 40+ homo’s.

    • Bedankt voor je uitgebreide antwoord. Ik ben het met je eens dat als je op zoek bent naar seks dat je dat ook krijgt en meestal geen liefde. Mijn ervaring is dat de mannen die ik wil mij niet willen (voor een relatie) en de mannen die mij willen, wil ik niet. En het aanpassen van mijn datingprofielen heeft bij mij tot nu toe niets opgeleverd. Ergens doe ik (of toch de ander?) iets verkeerd en ik weet niet wat.
      Ben benieuwd naar je boek en in het bijzonder het deel over datingtactieken:)

  7. Volgens de kop zou dit artikel afgelopen maand verschenen zijn, de reactie doen anders vermoeden maar toch ook hier mijn reactie.

    Wat ik me afvraag is dit: is er in Amsterdam ergens een groep waar homo met midlife klachten bij elkaar komen? Soort workshop of groepstherapie? Ik ben benieuwd.

    • Beste Harry. Het artikel “Is midlife anders voor homo’s?” werd al eens eerder (in 2016) gepubliceerd. Voor zover ik weet zijn er in Nederland en België geen workshops en/of groepstherapieën voor homo’s met midlife-gerelateerde klachten. In mijn boek “40+ Homo’s, Gay Midlife” ga ik er dieper op in, maar het is geen zelfhulpboek. Er zijn overigens meerdere groepen waar oudere homo’s samenkomen. Het COC organiseert die onder andere. Op de app MeetUp vind je eveneens een aantal sociale bijeenkomsten voor homo’s. Wat ook interessant kan zijn voor je is een event voor homo’s dat heet Annual International Gay Retreat (www.gayspiritfriends.com). Afgelopen september is dat in het Belgische Herve gehouden. Bij ernstige klachten adviseer ik je met huisarts of een psycholoog te praten. Groet, Philip.

Laat een antwoord achter aan sjoerd Reactie annuleren

Your email address will not be published.


*


Geverifieerd door MonsterInsights